ปัญหาที่ 1:
ในเช้าวันจันทร์คุณลุกขึ้นจากเตียงและเตรียมพร้อมในการทำงาน คุณใส่เสื้อผ้าที่ดีที่สุดและทัศนคติที่ดีที่สุดของคุณในการเตรียมตัวให้ยาวนานไปข้างหน้า 'ไม่เลวร้ายนักเนื่องจากวันจันทร์เป็นวันที่น่าหวาดกลัวมากที่สุดในสัปดาห์' ในขณะที่คุณคิดกับตัวเอง ขณะขับรถไปที่ออฟฟิศของคุณคุณสังเกตเห็นความสั่นไหวอย่างกะทันหันและรถก็หยุดชะงัก คุณตัดสินใจที่จะให้เจ้านายของคุณโทร แต่รับไม่มีคำตอบ; ไม่ได้มีการตอบสนองใด ๆ มาจากสำนักงานเนื่องจากยังไม่ถึงเวลาทำงานปกติ คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนำรถของคุณไปที่โรงจอดรถเพื่อให้เจ้านายของคุณเรียกชื่อคุณอย่างโกรธเมื่อหนึ่งชั่วโมงต่อมาถามคุณเกี่ยวกับการที่คุณไม่อยู่ในวันสุดสัปดาห์

ปัญหาที่ 2:
ที่นี่คุณกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของคุณและมองเห็นชายหาดที่สวยงามที่สุดในโลกด้วยหาดทรายสีขาวมุกประกอบกับต้นปาล์มมะพร้าวอยู่ด้านหลังพร้อมกับอากาศดีๆที่มีแดด ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่สมบูรณ์แบบถ้าไม่ใช่เพราะข้อเท็จจริงที่ว่าคุณต้องกรอกแบบฟอร์มใบสมัครที่ยุ่งยากและอธิบายเหตุผลที่คุณต้องใช้ในการออกจากสถานที่นั้นอย่างละเอียดถี่ถ้วน พนักงานของแผนกทรัพยากรบุคคลมักจะให้ภาพลักษณ์แปลก ๆ เมื่อใดก็ตามที่คุณสอบถามเกี่ยวกับจำนวนใบที่คุณได้ทำให้ขั้นตอนที่ซับซ้อนอยู่แล้วแม้จะอึดอัดมากขึ้นก็ตาม ในที่สุดการลาออกของคุณได้รับการอนุมัติ แต่ในไม่ช้านี้จะออกรสชาติไม่ดีในปากของคุณจากการที่ต้องจัดการกับความไม่สบายใจในการสมัครขอรับสิ่งที่คุณมีสิทธิ์

ปัญหาฉบับที่ 3:
ในฐานะผู้จัดการคุณมักไม่สามารถหาพนักงานของคุณไม่ว่าจะเป็นก่อนเทศกาลวันหยุดพิเศษหรือแม้กระทั่งหลังจากช่วงเทศกาลวันหยุด คุณเริ่มสงสัยว่าพวกเขากำลังข้ามงานจริงหรือไม่ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครบ่นหรือตระหนักว่าคุณยกเว้นตัวคุณเอง คุณตัดสินใจที่จะจัดการเรื่องนี้ไว้ในมือของคุณเองและเริ่มถามรอบ ๆ หลังจากช่วงเวลาหนึ่ง ๆ ซึ่งรู้สึกเหมือนเป็นนิรันดร์คุณสรุปได้ว่าทุกคนรอบตัวคุณก็ไร้ความรู้สึกเหมือนคุณ หลังจากเสียเวลาอันมีค่าของคุณไปแล้วคุณเลือกที่จะก้าวถอยหลังและปล่อยให้ทุกสิ่งทุกอย่างเล่นเองโดยคิดว่าบางทีนี่อาจเป็นเพียงวิธีการและทุกอย่างเป็นเรื่องปกติ